Historyk sztuki i historyk, urodzony w Lublinie w 1978 roku, opolanin od 2010 roku. Podstawowy dyplom magisterski uzyskał w Instytucie Historii Sztuki KUL w roku 2002, trzy lata później obronił tam pod kierunkiem prof. dr hab. Lechosława Lameńskiego pracę doktorską o pomnikach Jana Pawła II w latach 1980–2005. Dodatkowy dyplom magistra historii uzyskał w 2011 roku, po studiach w latach 2004–2008 w Instytucie Historii KUL, sfinalizowanych już w Opolu. Po uzyskaniu trzech pozytywnych recenzji w przewodzie habilitacyjnym (profesorowie-recenzenci: Maria Poprzęcka, Wojciech Bałus, Waldemar Okoń) w dniu 23.01.2015 Rada Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego.

Od 2010 roku pracuje na obecnym Wydziale Sztuki (dawnym Instytucie Sztuki) Uniwersytetu Opolskiego. W roku akademickim 2016/2017 zastępca dyrektora, od 2017 do 2019 – prodziekan ds. kształcenia i badań naukowych. Prowadzi następujące kursy: wybrane zagadnienia z ikonosfery sztuki, historia sztuki i analiza dzieła plastycznego, proseminarium licencjackie, seminarium licencjackie, sztuka współczesna, analiza dzieła plastycznego z elementami krytyki artystycznej, proseminarium magisterskie, seminarium magisterskie. Kursy z lat 2013–2021 dla innych kierunków: wiedza o sztuce; wybrane zagadnienia sztuki współczesnej, sztuka współczesna i design (kulturoznawstwo), historia i teoria designu (edytorstwo), historia sztuki i dziedzictwa kulturowego (architektura krajobrazu), podstawy historii sztuki (socjologia), kultura wizualna (zarządzanie informacją w nowych mediach), analiza tekstów ikonicznych (filologia polska, logopedia), historia sztuki, historia architektury (design i komunikacja społeczna), wiedza o sztuce (muzykologia), historia i teraźniejszość (Historia i Teraźniejszość). Na Wydziale Sztuki (współ)opiekuje się profilem na Instagramie i Facebooku, w ramach Akademickiego Koła Artystycznego organizuje cykliczne, jednodniowe wyjazdy do muzeów i galerii (od 2014 roku studenci zwiedzili w ten sposób Kraków, Berlin, Pragę, Drezno, Wiedeń, Ołomuniec, Lipsk). Jest członkiem-założycielem międzynarodowego stowarzyszenia Moving.lab (od 2017 roku).

Naukowo bada zjawiska związane z rzeźbą współczesną (szczególnie polską), rzeźbą pomnikową i strukturami memoratywnymi w przestrzeni publicznej (zwłaszcza w okresie po 1989 roku), sytuacje na styku sztuka – patriotyzm (artystyczne kreacje lub dekonstrukcje), w skrócie: relacje sztuki i pamięci. Jest autorem monografii poświęconych: pomnikom Jana Pawła II (Głogów 2007, 2017), ikonografii ks. Piotra Skargi (Kraków 2012) oraz pomnikom rodzinnego Lublina (Lublin 2014). Przygotowuje się do wydania książek dotyczących materialnej pamięci współczesnego Głogowa (Opole 2021) oraz pamięci o zniszczeniu Würzburga zakodowanej w strukturze współczesnego miasta (jako efekt stypendiów uzyskiwanych w 2015 i 2019 roku za pośrednictwem Polskiej Misji Historycznej przy Julius-Maximilians-Universität Würzburg).

Publikacje